Clara is een sterke vrouw die midden tussen de mensen stond, maar die bovendien heel dienstbaar in het leven stond. Daarbij bezat ze het nodige leiderschap om haar gemeenschap te leiden en dit in voortdurend overleg. Ze was heel luisterbereid en stond open voor datgene dat mensen bij haar aanbrachten. Nederigheid, vroomheid en boete en vooral naastenliefde waren haar bijzondere kenmerken. De kracht hiervoor vond ze in het gebed en in de voortdurende reflectie op het evangelie. Clara was iemand die mensen de weg wees naar de krachtbron diep in zichzelf.
Het verhaal van Clara heeft ons vandaag nog zoveel te bieden dat het meer dan de moeite waard is om zich in haar spiritualiteit te verdiepen. Clara leert ook ons hoe we als pastorale eenheid een spiegel en een voorbeeld kunnen zijn voor deze wereld, in de eerste plaats hier in onze plaatselijke geloofskernen. . Wij worden door het levensverhaal van Clara opgeroepen om ons pure zelf te worden: krachtige mensen die het mooie in zich ontwikkelen en iets kunnen uitstralen in een wereld.
Dat Turnhout via de zusters Clarissen een onderliggende band heeft maakt dit alles alleen maar sterker.
Waarin bestond haar levensproject?
In de navolging van Jezus zoals Franciscus die geleerd heeft. Of in de woorden van Clara’s testament: De Zoon van God is voor ons de weg geworden, de weg die onze zeer zalige vader Franciscus, zijn ware minnaar en navolger, ons door woord en voorbeeld heeft getoond en geleerd.
Zij heeft het evangelie van Gods Zoon in haar eigen dagelijkse leven en in dat van haar zusters gestalte willen geven. Het had voor haar eigen accenten: dat van de armoede en ontbering, van solidariteit en lotsverbondenheid met al die armen die dag in dag uit in onzekerheid leefden. In hen werd Jezus zichtbaar, die ook in grote nood geleefd had. Het aspect van enge verbondenheid met Franciscus en zijn broeders. In tegenstelling tot de mannen trokken Clara en haar zusters echter niet rond. In de beslotenheid van hun klooster konden zij alle aandacht geven aan de beschouwing en het gebed. Doordat zij zo dicht bij elkaar leefden, had Clara veel aandacht voor de onderlinge liefde en zorg en de onderlinge eenheid. “Wees vrouwen die altijd God, uw ziel en de ziel van al uw zusters liefhebben”, schrijft zij aan het einde van haar Zegen.